Artikel door kunsthistoricus Irma van Bommel in Brabant Cultureel
https://www.brabantcultureel.nl/2020/02/05/portretten-als-spiegels-van-de-ziel-in-de-kunstpraktijk-in-veldhoven/
https://www.brabantcultureel.nl/2020/02/05/portretten-als-spiegels-van-de-ziel-in-de-kunstpraktijk-in-veldhoven/
|
zaterdag 14 december 2019
opening expositie zie hoe gezichten kijken |
|
Tekst Aurelia van der Burght, tijdens opening
|
Goede avond allemaal,
Hartelijk welkom hier bij De Kunstpraktijk op deze avond waarbij wij het genoegen mogen hebben wethouder Marianne van Dongen in ons midden te mogen hebben, zij opent zo dadelijk deze expositie. Geweldig dit officiële tintje vanuit gemeente Veldhoven, we zijn opgemerkt! Na deze opening kunnen we een optreden van dichter, performer, allesmenger Arnoud Rigter verwachten. Acte de presence geeft ook danser, choreograaf, performer Hanne Schillemans. Maar allereerst wil ik aandacht voor alle twintig kunstenaars die deze expositie met hun werk mogelijk hebben gemaakt. Carolien Adriaansche, Peter Capiteijns, Fran Eerhart, Geert Hermsen, Hanneke Hielkema, Doritha Hoffman, Hella van t Hof, Toos Nijssen, Sari Piek, Mooniq Priem, Anne Roorda, Monique Rutten, Paul Legeland, Mo Swillens, Marja Vink, Paul Vorst, Rogier Walrecht, Eric Wittenberns, Thea Zweerink en ikzelf. Ik wil jullie bedanken voor de kijk in jullie keuken tijdens de atelierbezoeken die ik de afgelopen weken heb afgelegd, en dank dat je hebt besloten deel te nemen aan ZIE HOE GEZICHTEN KIJKEN, deze nieuwe expositie rond de jaarwisseling. Een pracht van een verzameling aan koppen in schilderingen, tekeningen, sculpturen en etsen. Grot Het ontstaan van deze expositie komt vanuit het gegeven dat zoveel mensen in benarde situaties terecht zijn gekomen, geen kant op kunnen, niet in de analoge wereld, niet tussen de algoritmische raderen van de digitale wereld, medemensen die het gewoon even niet weten, de weg kwijt zijn, zonder baan zitten, in relaties die stuk lopen. ZIE HOE GEZICHTEN KIJKEN, NIET WETEND WAAR ZE ZICH BEVINDEN – de dichtregel van Frank Eerhart raakt dit precies. Ik denk dat we in een |
periode zijn geraakt waar zelfs de mensen in die grot – door Plato beschreven en bevraagd – u weet : zij hadden een schamele zekerheid die schaduwen telkens te kunnen zien van dat wat steeds voorbijtrok; deze verblijvers in de grot moeten nu zelfs die schaduwen ontberen, ze hadden al niks, alleen het zicht op wat voorbijtrok kon hun niet worden afgenomen. Maar ook daar kunnen ze niet meer naar uitzien, op de een af andere manier verdwenen die schaduwen uit hun gezichtsbeeld.
Goh, denk je dan verder, hoe is dit mogelijk? Waarom verdwijnen in godsnaam schaduwen uit het gezichtsveld? Zou die grot afgesloten zijn? Komt er geen licht meer binnen? Is het licht dat binnenviel veranderd, waardoor schaduwen oplossen? Is het de vervuiling? Kunnen er geen mensen meer langslopen, omdat alles onder water is komen te staan? Ligt het aan oorverdovend kabaal dat die grot in dendert? Waardoor zij alleen nog maar hun handen over de oren kunnen leggen en hun ogen moeten sluiten om zich te verweren tegen deze agressie, deze muur van lawaai? En zodoende niet meer kunnen waarnemen? Hebzucht Maar is die buitenwereld daar überhaupt nog wel? Is die buitenwereld zo onvoorstelbaar veranderd, waardoor geen herkenning meer mogelijk is? Is alles aangetast door de bacteriën, miniscuul maar onverwoestbaar, die er overigens al waren voordat wij hier op deze aardkloot zijn verschenen? Of ligt het aan de bewoners van de grot zelf? Zijn zij zo zwak geworden dat het zien niet meer binnenkomt? Of heeft de hebzucht van de buitenwereld zulke gigantische vormen aangenomen zodat zelfs deze armetierige plek niet meer gegund is en er geen ruimte meer voor is? Waardoor de bewoners |
alleen nog het nakijken hebben, met uitzetting, verlies van huis en haard….. Ik kan me voorstellen dat deze mensen volkomen panikeren, moedeloos, radeloos zijn, tja en van wie kunnen ze ook maar enig omkijken verwachten?
Deze expo wilde ik realiseren om te laten zien wat er in onze samenleving anno 2020 steeds meer gaande is. Mensen leggen het loodje. We hebben het wel over mensen hé . . . . . . . . en binnen de mogelijkheden van deze ruimtes van De Kunstpraktijk, ben ik vanuit dit gegeven op zoek gegaan naar kunstenaars die zich in hun oeuvre met koppen, gezichten, portretten - van mensen bezig houden omdat ik een hele verzameling van koppen bij elkaar wilde brengen, wel met de keuze voor een bepaalde uitdrukking op de faces – die koppen, spiegels van de ziel, vertellen allemaal wat er in die mensen omgaat – met de bedoeling dat we hier er tussen kunnen gaan staan en misschien toch nog geconfronteerd worden in deze weken voor Kerst. Want zeg nu zelf, beelden in de media gaan aan ons voorbij, komen niet meer binnen, beroeren ons amper. Gekwetter Om niet geheel depressief en in drama te eindigen hoop ik voor ons allemaal dat we in het Nieuwe Jaar, dat Nieuwe Jaar zien we allemaal met rasse schreden aankomen, ik hoop dat 2020 het jaar wordt van mooie klanken, zoals de geluiden van de vogeltjes - dat we deze mogen blijven horen, dat gekwetter, gesnater en getjilp van deze gevleugelde bewoners van onze aarde. Tenminste daar wordt ik blij van ’s ochtends vroeg als het verder nog helemaal stil is, en ik hoop dat deze positieve klanken en geluiden de overhand mogen krijgen! Ik wens u allen alvast een heel goed Nieuwe Jaar! |
|
|
Opening door Mariëlle van Dongen - Lamers
Performance Arnoud Rigter dichter / kunstenaars / allesmenger
Performance Arnoud Rigter dichter / kunstenaars / allesmenger
Performance Hanne Schillemans danser / choreograaf / performer
Performance Hanne Schillemans danser / choreograaf / performer
Performance Hanne Schillemans danser / choreograaf / performer
Performance Hanne Schillemans danser / choreograaf / performer
Performance Hanne Schillemans danser / choreograaf / performer
|