Artworks Aurelia van der Burght, visual artist
|
what remains
acryl op touw Aurelia van der Burght 2024 |
|
|
|
what remains
a close look acryl op touw Aurelia van der Burght 2024 |
|
|
what remains
Aurelia van der Burght acryl op linnen 150 cm x 150 cm x 15 cm 2024 |
|
|
what remains
drieluik Aurelia van der Burght 2023 acryl op linnen 3 x 85 cm x 50 cm |
|
what remains
experimental art Aurelia van der Burght 2022 |
|
solidified emotions
uit een drieluik 3 x 30 cm x 40 cm Aurelia van der Burght 2022 |
|
The power of communities
installation Aurelia van der Burght ceramics - thrown on the wheel -, glazed with mishima-technique, sand measurements variable 2021 boekje open over dahlia's - interviews met leden van Bloemenvereniging Flora - https://www.dekunstpraktijk.nl/art-projects.html This beautiful flower garden and the conversations I had with members of Flora gave me the inspiration to develop this installation during 100 years of Veldhoven |
Heading for a new future
Aurelia van der Burght 2020 acryl, papier van lompen, epoxy, textiel 140 cm x 200 cm |
|
uit de serie 'under the surface'
Aurelia van der Burght 2020 prints op keramiek, unica, geglazuurd, mdf 10 cm x 10 cm |
|
under the surface
Aurelia van der Burght 2020 acryl op papier van lompen, met reliëf 142 cm x 120 cm |
under the surface
Aurelia van der Burght
ceramics, handmade
2020
Aurelia van der Burght
ceramics, handmade
2020
|
tijdens solo expositie
zomer 2019 Aurelia van der Burght Paintings - 2D / 3D (here you see some details), S and XXL on paper and canvas, pianokeys in bronze (cire perdue), ceramics and printed artwork |
|
Missing some green
Aurelia van der Burght 2019 calqueerpapier, oost indische inktt, boomtakken |
|
ROOTS Aurelia van der Burght Acryl op papier van lompen 2018 1,25 m x 2,25 m |
|
|
Randverschijnselen
Aurelia van der Burght acryl op papier 1,20 x 1,00 m 2018 |
Even the trees are crying - second edition -
Installation by Aurelia van der Burght 2018
glass, ceramics, steelwire
with participation of
Hanne Schillemans - dance
Ralph Timmermans - music
Rob Cornelissen - musician
Loes Janssen - movie
Installation by Aurelia van der Burght 2018
glass, ceramics, steelwire
with participation of
Hanne Schillemans - dance
Ralph Timmermans - music
Rob Cornelissen - musician
Loes Janssen - movie
teaser 'Even the trees are crying'
|
Hanne Schillemans - dancer, choreographer - laat met haar performance een nieuwe theatrale werkelijkheid ontstaan door haar bewegingen op haar eigen unieke wijze met muziek en beeld te vermengen. De muziek is gecomponeerd door Ralph Timmermans, waarbij hij zich heeft laten inspireren door deze installatie en de bewegingsvormen van Hanne. De uitvoering van zijn muziek is in handen van muzikant Rob Cornelissen. Het beeld, in de vorm van de installatie, is van Aurelia van der Burght, visual artist.
De installatie EVEN THE TREES ARE CRYING, aanvankelijk samengesteld uit glas, keramische elementen en staaldraad, is ontstaan naar aanleiding van de desastreuze wereld waarin we ons bevinden, en waar we niet van weg kunnen gaan. We zijn zelf medeveroorzaker en onontkoombaar onderdeel van het zich voltrekken van rampzalige gebeurtenissen. Een proces dat heel langzaam, bijna onmerkbaar, als een voortwoekerend gezwel zich al jaar-en-dag voltrekt, en waar we ons nu misschien bewust van zijn geworden. ‘Bij het maakproces van deze installatie was die tijd ook een belangrijke factor. Waarbij ik bij aanvang geen idee had waar ik naar keek, en niet zag waar het heen zou gaan. Pas na verloop van tijd en door het doen werd de vorm voor me duidelijker’, aldus Aurelia. Vorig jaar zomer is door haar een eerste presentatie gehouden. De installatie vroeg om nog een toevoeging. Vandaar dit jaar de tweede editie waarbij een geïntegreerde presentatie te zien is van dans, muziek en beeld. |
|
|
|
even the trees are crying
installatie / firts edition Aurelia van der Burght zomer 2017 glas, staaldraad, keramische elementen |
BIGGER THAN ME
murals by Aurelia van der Burght
about the beauty and transparancy of glass-beats and the wicked agression in the world
februari 2017
murals by Aurelia van der Burght
about the beauty and transparancy of glass-beats and the wicked agression in the world
februari 2017
BIGGER THAN ME
muurschilderingen / acryl
Aurelia van der Burght
nov/dec 2016 en jan 2017
muurschilderingen / acryl
Aurelia van der Burght
nov/dec 2016 en jan 2017
ABOUT THOSE LEAVES
installatie / glas, zeewier, oost indische inkt
Aurelia van der Burght
tijdens expositie just leaves augustus/september 2016
installatie / glas, zeewier, oost indische inkt
Aurelia van der Burght
tijdens expositie just leaves augustus/september 2016
UIT ONBEHAGEN
installatie / ceramics, paper, paint, video
juni - september 2015
Aurelia van der Burght
installatie / ceramics, paper, paint, video
juni - september 2015
Aurelia van der Burght
|
|
|
projectie van video tijdens 'uit onbehagen'
|
|
|
'a sad history, or is it futurism?'
installatie / ceramics, videostill februari 2013 Aurelia van der Burght
|
|
Wiebertje & Loukie, onze maatjes
installatie / urnen, kattenbakgrit tijdens expositie 'we love CATS' Aurelia van der Burght augustus 2013 |
|
'geen boter, kaas en eieren'
installatie touw, advertentiemateriaal, sluitingen voor boterhamzakjes, zand, houtskool, stenen Aurelia van der Burght 2011 |
|
|
|
videostills uit performance
2010 Aurelia van der Burght |
|
zonder titel
tekening op de wand en vloer met houtskool en krantenpapier 2010 Aurelia van der Burght |
|
|
|
|
zonder titel
Aurelia van der Burght 2009 |
|
|
performance 'heavy stuff'
geschept papier, hardsteen Aurelia van der Burght 2009 |
|
keramische installatie
wordt op diverse plekken in steeds wisselende samenstelling getoond Aurelia van der Burght 2008 |
|
an altar for an ordinary animal
Aurelia van der Burght beeldenroute Landart Diessen 2008 |
|
rode kool met appeltjes
over het teloor gaan van de onschuld
performance
Aurelia van der Burght
tijdens EDIT festival, STRIJP-S festival - Eindhoven
2006
over het teloor gaan van de onschuld
performance
Aurelia van der Burght
tijdens EDIT festival, STRIJP-S festival - Eindhoven
2006
keramische kop IV
Aurelia van der Burght 2005 |
keramische kop II
Aurelia van der Burght 2005 |
keramische kop III
Aurelia van der Burght 2005 |
|
une force vulnérable
- een ode aan de waternimpf - beelden in de Aa, Veghel Aurelia van der Burght zomer 2005 
|
Louis Couperus
1863 -1923 Gij weet, dat het meer van Omi, dat ligt bij Kyoto en Otsu zo zeer op een luit gelijkt, dat het wel eens Biwa-meer wordt genoemd want een ‘biwa' is een soort luit. Het is een heel mooi meer en vooral als de esbomen tegen den herfst rood purperen bladeren krijgen; dan schijnt het wel, dat sommige boorden van het Biwa-meer, dat is het meer van Omi, liggen in een krans van roodgelakt lover. En van de uiterste takken der esbomen, die met een teder gebaar als van liefkozing neêrspreiden over het kalme water – daar waar de vissers hunne, aan pijlen gelijke, visvallen zetten, een staketsel gelijk aan den meerboord – dwarrelen de rode esbladeren, de uiterste, af en liggen als drijvend koraal, op het water. Ik weet niet waarom de wind zo mooi over het water van het Biwa-meer bladeren kan doen dwarrelen, mooier dan elders; misschien schuilt er wel iets in van de toverij van een fee? Beroemd is het Biwa-meer om niet minder dan Schoonheden acht want het wil niet onderdoen voor andere oorden van Dai-Nippon - het Grote Japan -, die Schoonheden hebben, drie of zeven of negen. Het Biwa-meer telt er acht; is het niet de Herfstmaan over het klooster van Ishiyama, die de eerste Schoonheid is? En telt dan niet als de tweede de Avondsneeuw over Hirayama's heuvelen? Als de derde de Zonsondergang over Seta? Nog vijf andere Schoonheden zoû ik u noemen kunnen, maar die over Seta genoegt thans mijn doel. Want op een herfstnamiddag wil ik u tonen tegen dien gloed van goud in het westen, éen effen westergloed van goud, de kraalrode bladeren der esbomen vele en omdat de fee van den wind waait, de rode bladeren zo mooi dwarrelende, tot neêr op het water, dat kabbelt van karmozijn. Vergeet dan ook niet op te letten hoe de Lange Brug ijl spant waar het meer zich tot Setagawa versmalt, dat is de rivier van Seta. Het is een dubbele brug, want een eilandje ligt in het midden des waters en de brug buigt van den enen boord naar het eilandje en van dat eilandje weêr naar den anderen boord. En zwart als git zijn dan de ijle bruggebogen, uiterst fijn gepenseeld tegen den gouden gloor en zich vertweevoudigend tot weder een brug en wederom een tweeden brug, tot een dubbelen dubbelbrug in het water, waarin het beeld, in het karmozijn, dat kabbelt, tot kleine stukjes brugboog verspiegelt. Dit was zo schoon, dat de schilder – ai, nu heb ik zijn naam vergeten! – die jonge schilder, die eens zó beroemd zoû zijn? -, den brug overgaande, geboeid bleef staan kijken naar het goud en het rood, terwijl de wind speelde om hem heen. Hij was op weg naar den anderen zoom van het meer, waar de koopman, die hem waaiers had te beschilderen gegeven, in zijn landhuis nog toefde deze schoonste herfstdagen, dat de esbomen rood zijn als koraal. In een zijden lapje had hij zijn waaiers gewonden en droeg het pakje onder zijn arm. Hij had er wel twaalf of twintig, juist weet ik dat niet, die hij beschilderd had voor den koopman. En hoe het kwam, kan ik u ook al niet zeggen, maar een van de waaiers glipte uit het lapje, plooide open, en, door den wind weg geblazen, fladderde éen ogenblik de lucht laag in. En vloog toen, als een grote kapel over de bruggeleuning om neêr op het water te vallen, tussen de dobberende essebladeren. “O!” riep de schilder teleurgesteld om het verlies van zijn waaier maar eigenlijk glimlachte hij nu, zich heugende, hoe bevallig van fladderende zweving het opgewaaide waaiertje had gedaan. Ja, waarom waait de wind mooier dan elders bladeren en een waaier over het Biwa-meer, van af de Lange Brug van Seta? Waarom? Bekoord was de schilder, trots zijn verlies. Hij wilde nog wel eens bekoord worden. Ten koste van een waaier? Waarom niet! Een waaier, dien hij beschilderd had en die hem zijn rijstmaal opbracht? Waarom niet! Hij wikkelde dus een tweeden waaier los uit het zijden lapje; hij plooide den waaier open - het waren al zilvergrijze duiven, die hij er op had geschilderd tussen witte irisbloemen - en . . . hij wierp nu, hoog, den waaier in de lucht. O, hoe de waaier mooi fladderde, door den wind gegrepen, en zweefde en wendde of een fee hem gegrepen zoû hebben, en haar handje, onzichtbaar, met den waaier speelde, tot zij hem weg scheen te werpen. En de waaier weêr over het water viel, bij zijn eersten lotgenoot, tussen de dobberende essebladeren. Hoe bekoord de schilder was! Hoe bekoord hij was van schoonheid! Het was alles de schuld van de Fee van den Wind, want nu, nu aarzelde hij niet waaier na waaier uit het zijden lapje te nemen, al de waaiers, die hij voor zo vele rijstmalen als hun aantal was, had beschilderd met duiven, pruime –en kersenbloesems, musjes op sneeuwbeladen twijgen of ook wel met schuitjes, vol musicerende meisjes varende op het Biwa-meer, en die éen voor éen open te plooien en te slingeren hoog in de lucht! Om hun zweving te zien en fladdering, als grote kapellen de lucht door, op den wind, die speels woei, tot de bladeren neêrvielen, den een na de ander, tussen de dobberende essebladeren. Toen stond de jonge schilder éen ogenblik beteuterd op den Langen brug van Seta. Hij had nu al zijn werk, dat was zoveel waard als zo vele rijstmalen, in de lucht, in den wind geslingerd? Ja, dat had hij gedaan. En daarom lachte hij, blij gelukkig om wat uiterste schoonheid van fladdering geweest was, nam het lege, zijden lapje, wuifde het hoog, en liet het los, opdat het mede mocht fladderen, zo ijl, zo teêr, zo zacht van kleur, als een mooi vogeltje . . . tot dat ook het zijden lapje neêr fladderde over het water, tussen de twaalf of twintig dobberende waaiers en de dobberende essebladeren. Waarom dan toch ook waait de wind mooier dan elders bladeren en waaiers en wat niet al weg, in het water van af den Langen Brug van Seta? 1923. Uit: “Het snoer der ontferming”. N.V. Nijgh & Van Ditmar, Den Haag. POËZIE EN PROZA II, W.L.M. van Leeuwen, F.G. Stemvers. J.B. Wolters, Groningen. 1966. |
|
there must be hope
installatie - mozaïekpanelen - tijdens festival DE VERBEETERING locatie 'verbetenkunst' te Breda Aurelia van der Burght september 2004 |
|
|
|
|
|
|
luister luster
tering sering sereen ster sterf ontluistering installatie Aurelia van der Burght, Woudrichem 2003 |
|
Kinderkopjes, maar dan anders
tijdens project 'In het spoor van de tram' - winnend ontwerp meer informatie > www.dekunstpraktijk.nl/kinderkopjes-maar-dan-anders.html Aurelia van der Burght Hapert, 2002 |
|
ARTCENTRE La Pommerie, La France Werkperiode van twee weken met aansluitend performance en presentaties - Aurelia van der Burght - 2000 - met medewerking van Hans Rijkmans eerste viool Kees Hilhorst viool Sven Rotteveel Mansveld altviool Guus Fabius cello naar een bewerking van 'I Vespri Sicilliani' van Giuseppi Verdi Kim Bowman componist |
|
|
Aurelia van der Burght
werkperiode Argument Tilburg 2000 zonder titel materiaal: gegoten rubber |
|
Paperwork - een drieluik -
Handgeschept papier van lompen, recycled papier, planten en houtschaafsel Met toevoeging van geuren. Aurelia van der Burght 1992 |
deze site is in opbouw . . . . .
De Kunstpraktijk
Dorpstraat 6A, 5504 HH Veldhoven - Nederland
De Kunstpraktijk all rights reserved © 2025, visual artist Aurelia van der Burght
http://www.dekunstpraktijk.nl website, including all images and text are copyright Aurelia van der Burght. All rights reserved.
Any replication, modification, or copy of any part of this website without the prior, written consent of Aurelia van der Burght is prohibited.
Aurelia van der Burght is member of Pictoright
Dorpstraat 6A, 5504 HH Veldhoven - Nederland
De Kunstpraktijk all rights reserved © 2025, visual artist Aurelia van der Burght
http://www.dekunstpraktijk.nl website, including all images and text are copyright Aurelia van der Burght. All rights reserved.
Any replication, modification, or copy of any part of this website without the prior, written consent of Aurelia van der Burght is prohibited.
Aurelia van der Burght is member of Pictoright
