Artworks Aurelia van der Burght, visual artist
What remains
drieluik
Aurelia van der Burght 
2023
acryl op linnen
3 x 85 cm x 50 cm 
The power of communities
installation
Aurelia van der Burght
ceramics - thrown on the wheel -, glazed with mishima-technique, sand
measurements variable
2021
Heading for a new future
Aurelia van der Burght
2020
acryl, papier van lompen, epoxy, textiel
140 cm x 200 cm
​uit de serie 'under the surface' 
Aurelia van der Burght
2020
prints op keramiek, unica, geglazuurd, mdf
10 cm x 10 cm
​under the surface
Aurelia van der Burght
2020
acryl op papier van lompen, met reliëf
​142 cm x 120 cm
tijdens solo expositie
zomer 2019
Aurelia van der Burght
​​Paintings - 2D / 3D (here you see some details), S and XXL on paper and canvas,
pianokeys in bronze (cire perdue),
ceramics and printed artwork


​
Missing some green
Aurelia van der Burght
2019
calqueerpapier, oost indische inktt, boomtakken

ROOTS   
Aurelia van der Burght
​Acryl op papier van lompen
​2018
​1,25 m x 2,25 m
Randverschijnselen
Aurelia van der Burght
​acryl op papier 1,20 x 1,00 m
​2018
Even the trees are crying - second edition -
Installation by Aurelia van der Burght  2018
glass, ceramics, steelwire

​with participation of
Hanne Schillemans - dance
Ralph Timmermans - music 
Rob Cornelissen - musician
Loes Janssen - movie

teaser 'Even the trees are crying'
Hanne Schillemans - dancer, choreographer - laat met haar performance een nieuwe theatrale werkelijkheid ontstaan door haar bewegingen op haar eigen unieke wijze met muziek en beeld te vermengen. De muziek is gecomponeerd door Ralph Timmermans, waarbij hij zich heeft laten inspireren door deze installatie en de bewegingsvormen van Hanne. De uitvoering van zijn muziek is in handen van muzikant Rob Cornelissen. Het beeld, in de vorm van de installatie, is van Aurelia van der Burght, visual artist.

De installatie EVEN THE TREES ARE CRYING, aanvankelijk samengesteld uit glas, keramische elementen en staaldraad, is ontstaan naar aanleiding van de desastreuze wereld waarin we ons bevinden, en waar we niet van weg kunnen gaan. We zijn zelf medeveroorzaker en onontkoombaar onderdeel van het zich voltrekken van rampzalige gebeurtenissen. Een proces dat heel langzaam, bijna onmerkbaar, als een voortwoekerend gezwel zich al jaar-en-dag voltrekt, en waar we ons nu misschien bewust van zijn geworden.
‘Bij het maakproces van deze installatie was die tijd ook een belangrijke factor. Waarbij ik bij aanvang geen idee had waar ik naar keek, en niet zag waar het heen zou gaan. Pas na verloop van tijd en door het doen werd de vorm voor me duidelijker’, aldus Aurelia. Vorig jaar zomer is door haar een eerste presentatie gehouden.
De installatie vroeg om nog een toevoeging. Vandaar dit jaar de tweede editie waarbij een geïntegreerde presentatie te zien is van dans, muziek en beeld.
​even the trees are crying
installatie / firts edition
Aurelia van der Burght
​zomer 2017
​glas, staaldraad, keramische elementen
BIGGER THAN ME
murals by Aurelia van der Burght
​about the beauty and transparancy of glass-beats and the wicked agression in the world
​februari 2017
BIGGER THAN ME
muurschilderingen / acryl
Aurelia van der Burght
nov/dec 2016 en jan 2017
ABOUT THOSE LEAVES
installatie / glas, zeewier, oost indische inkt 
Aurelia van der Burght
tijdens expositie just leaves augustus/september 2016
UIT ONBEHAGEN
installatie / ceramics, paper, paint, video
​juni - september 2015
Aurelia van der Burght
'a sad history, or is it futurism?'
installatie / ceramics, videostill
februari 2013
Aurelia van der Burght
presentatie in Gruyterfabrieken, 's Hertogenbosch
tijdens jubileum Landschrift
geluid i.s.m. Krijn Hendriksen en Hans d'Achard
oktober 2013
film door Anne-marie van den Thillart
Wiebertje & Loukie, onze maatjes
installatie / urnen, kattenbakgrit
tijdens expositie 'we love CATS'
Aurelia van der Burght
augustus 2013
'geen boter, kaas en eieren'
installatie
touw, advertentiemateriaal, sluitingen voor boterhamzakjes, zand, houtskool, stenen
Aurelia van der Burght
2011
videostills uit performance
2010
Aurelia van der Burght
zonder titel
tekening op de wand en vloer met houtskool en krantenpapier
2010
Aurelia van der Burght
zonder titel, Aurelia van der Burght 2010
painting on canvas, krantenpapier
zonder titel, Aurelia van der Burght 2010
painting on canvas
zonder titel, Aurelia van der Burght 2010
painting on canvas
zonder titel
Aurelia van der Burght
2009
performance 'heavy stuff'
geschept papier, hardsteen
Aurelia van der Burght
2009
keramische installatie
wordt op diverse plekken in steeds wisselende samenstelling getoond
Aurelia van der Burght
2008
an altar for an ordinary animal
Aurelia van der Burght
beeldenroute Landart Diessen
2008
rode kool met appeltjes
over het teloor gaan van de onschuld
performance
Aurelia van der Burght
tijdens EDIT festival, STRIJP-S festival - Eindhoven
2006
keramische kop IV
Aurelia van der Burght
2005
keramische kop II
Aurelia van der Burght
2005
keramische kop III
Aurelia van der Burght
2005
une force vulnérable
- een ode aan de waternimpf -
beelden in de Aa, Veghel
Aurelia van der Burght
zomer 2005
Louis Couperus
1863 -1923
 
Gij weet, dat het meer van Omi, dat ligt bij Kyoto en Otsu zo zeer op een luit gelijkt, dat het wel eens Biwa-meer wordt genoemd want een ‘biwa' is een soort luit. Het is een heel mooi meer en vooral als de esbomen tegen den herfst rood purperen bladeren krijgen; dan schijnt het wel, dat sommige boorden van het Biwa-meer, dat is het meer van Omi, liggen in een krans van roodgelakt lover. En van de uiterste takken der esbomen, die met een teder gebaar als van liefkozing neêrspreiden over het kalme water – daar waar de vissers hunne, aan pijlen gelijke, visvallen zetten, een staketsel gelijk aan den meerboord – dwarrelen de rode esbladeren, de uiterste, af en liggen als drijvend koraal, op het water. Ik weet niet waarom de wind zo mooi over het water van het Biwa-meer bladeren kan doen dwarrelen, mooier dan elders; misschien schuilt er wel iets in van de toverij van een fee?
Beroemd is het Biwa-meer om niet minder dan Schoonheden acht want het wil niet onderdoen voor andere oorden van Dai-Nippon - het Grote Japan -, die Schoonheden hebben, drie of zeven of negen. Het Biwa-meer telt er acht; is het niet de Herfstmaan over het klooster van Ishiyama, die de eerste Schoonheid is? En telt dan niet als de tweede de Avondsneeuw over Hirayama's heuvelen? Als de derde de Zonsondergang over Seta? Nog vijf andere Schoonheden zoû ik u noemen kunnen, maar die over Seta genoegt thans mijn doel. Want op een herfstnamiddag wil ik u tonen tegen dien gloed van goud in het westen, éen effen westergloed van goud, de kraalrode bladeren der esbomen vele en omdat de fee van den wind waait, de rode bladeren zo mooi dwarrelende, tot neêr op het water, dat kabbelt van karmozijn. Vergeet dan ook niet op te letten hoe de Lange Brug ijl spant waar het meer zich tot Setagawa versmalt, dat is de rivier van Seta. Het is een dubbele brug, want een eilandje ligt in het midden des waters en de brug buigt van den enen boord naar het eilandje en van dat eilandje weêr naar den anderen boord. En zwart als git zijn dan de ijle bruggebogen, uiterst fijn gepenseeld tegen den gouden gloor en zich vertweevoudigend tot weder een brug en wederom een tweeden brug, tot een dubbelen dubbelbrug in het water, waarin het beeld, in het karmozijn, dat kabbelt, tot kleine stukjes brugboog verspiegelt.
Dit was zo schoon, dat de schilder – ai, nu heb ik zijn naam vergeten! – die jonge schilder, die eens zó beroemd zoû zijn? -, den brug overgaande, geboeid bleef staan kijken naar het goud en het rood, terwijl de wind speelde om hem heen. Hij was op weg naar den anderen zoom van het meer, waar de koopman, die hem waaiers had te beschilderen gegeven, in zijn landhuis nog toefde deze schoonste herfstdagen, dat de esbomen rood zijn als koraal. In een zijden lapje had hij zijn waaiers gewonden en droeg het pakje onder zijn arm. Hij had er wel twaalf of twintig, juist weet ik dat niet, die hij beschilderd had voor den koopman. En hoe het kwam, kan ik u ook al niet zeggen, maar een van de waaiers glipte uit het lapje, plooide open, en, door den wind weg geblazen, fladderde éen ogenblik de lucht laag in. En vloog toen, als een grote kapel over de bruggeleuning om neêr op het water te vallen, tussen de dobberende essebladeren. “O!” riep de schilder teleurgesteld om het verlies van zijn waaier maar eigenlijk glimlachte hij nu, zich heugende, hoe bevallig van fladderende zweving het opgewaaide waaiertje had gedaan.
Ja, waarom waait de wind mooier dan elders bladeren en een waaier over het Biwa-meer, van af de Lange Brug van Seta? Waarom? Bekoord was de schilder, trots zijn verlies. Hij wilde nog wel eens bekoord worden. Ten koste van een waaier? Waarom niet! Een waaier, dien hij beschilderd had en die hem zijn rijstmaal opbracht? Waarom niet! Hij wikkelde dus een tweeden waaier los uit het zijden lapje; hij plooide den waaier open - het waren al zilvergrijze duiven, die hij er op had geschilderd tussen witte irisbloemen - en . . . hij wierp nu, hoog, den waaier in de lucht. O, hoe de waaier mooi fladderde, door den wind gegrepen, en zweefde en wendde of een fee hem gegrepen zoû hebben, en haar handje, onzichtbaar, met den waaier speelde, tot zij hem weg scheen te werpen. En de waaier weêr over het water viel, bij zijn eersten lotgenoot, tussen de dobberende essebladeren.
Hoe bekoord de schilder was! Hoe bekoord hij was van schoonheid! Het was alles de schuld van de Fee van den Wind, want nu, nu aarzelde hij niet waaier na waaier uit het zijden lapje te nemen, al de waaiers, die hij voor zo vele rijstmalen als hun aantal was, had beschilderd met duiven, pruime –en kersenbloesems, musjes op sneeuwbeladen twijgen of ook wel met schuitjes, vol musicerende meisjes varende op het Biwa-meer, en die éen voor éen open te plooien en te slingeren hoog in de lucht! Om hun zweving te zien en fladdering, als grote kapellen de lucht door, op den wind, die speels woei, tot de bladeren neêrvielen, den een na de ander, tussen de dobberende essebladeren.
Toen stond de jonge schilder éen ogenblik beteuterd op den Langen brug van Seta. Hij had nu al zijn werk, dat was zoveel waard als zo vele rijstmalen, in de lucht, in den wind geslingerd? Ja, dat had hij gedaan. En daarom lachte hij, blij gelukkig om wat uiterste schoonheid van fladdering geweest was, nam het lege, zijden lapje, wuifde het hoog, en liet het los, opdat het mede mocht fladderen, zo ijl, zo teêr, zo zacht van kleur, als een mooi vogeltje . . . tot dat ook het zijden lapje neêr fladderde over het water, tussen de twaalf of twintig dobberende waaiers en de dobberende essebladeren.
Waarom dan toch ook waait de wind mooier dan elders bladeren en waaiers en wat niet al weg, in het water van af den Langen Brug van Seta?
 
1923.
 
Uit: “Het snoer der ontferming”. N.V. Nijgh & Van Ditmar, Den Haag.
POËZIE EN PROZA II, W.L.M. van Leeuwen, F.G. Stemvers. J.B. Wolters, Groningen. 1966.
there must be hope
installatie - mozaïekpanelen - 
tijdens festival DE VERBEETERING 
locatie 'verbetenkunst' te Breda

Aurelia van der Burght
september 2004
luister luster

tering sering sereen

ster

sterf

ontluistering

installatie
Aurelia van der Burght, Woudrichem 2003
Kinderkopjes, maar dan anders
tijdens project 'In het spoor van de tram' - winnend ontwerp
​meer informatie > www.dekunstpraktijk.nl/kinderkopjes-maar-dan-anders.html
​
Aurelia van der Burght
Hapert, 2002

ARTCENTRE La Pommerie, La France
Werkperiode van twee weken
met aansluitend performance en presentaties
- Aurelia van der Burght - 2000 -

met medewerking van
Hans Rijkmans eerste viool
Kees Hilhorst viool
Sven Rotteveel Mansveld altviool
Guus Fabius cello
   
naar een bewerking van 'I Vespri Sicilliani' van Giuseppi Verdi
Kim Bowman componist
Aurelia van der Burght
​werkperiode Argument Tilburg 2000
zonder titel
​materiaal: gegoten rubber
Paperwork - een drieluik - 
Handgeschept papier van lompen, recycled papier, planten en houtschaafsel
Met toevoeging van geuren.
Aurelia van der Burght
​1992
deze site is in opbouw . . . . .
De Kunstpraktijk
Dorpstraat 6A, 5504 HH Veldhoven - Nederland
De Kunstpraktijk all rights reserved © 2023, visual artist Aurelia van der Burght
http://www.dekunstpraktijk.nl website, including all images and text are copyright Aurelia van der Burght. All rights reserved.
Any replication, modification, or copy of any part of this website without the prior, written consent of Aurelia van der Burght is prohibited.
Aurelia van der Burght is member of Pictoright