|
Finissage artproject OUR LEGACY sunday 27 januari 2019
Uitnodiging finissage kunstproject OUR LEGACY Zondag 27 januari 2019 Tijdens de maanden september 2018 t/m januari 2019 heeft De Kunstpraktijk, samen met de deelnemende kunstenaars, het kunstproject OUR LEGACY gerealiseerd met drie verschillende exposities. Ter afsluiting van dit geheel nodigen we u van harte uit op zondag 27 januari 2019, welke ook de internationale feestdag is van sculptuur. Om deze bijzondere dag samen te vieren heeft De Kunstpraktijk het onderstaande programma voor u samengesteld. Voor kunstenaars en niet-kunstenaars, art-lovers en belangstellenden, hartelijk welkom! 11.00 uur Ontvangst met video START ‘19 – the International Celebration of Contemporary Sculpture – een wereldwijd festijn met de focus op beeldende kunst waar ook De Kunstpraktijk in participeert. 11.30 - 13.30 uur Feestelijke brunch in de galerie van De Kunstpraktijk tussen de kunst van OUR LEGACY III. Met aansluitend een presentatie van de kunstenaars: deelnemende kunstenaars aan OUR LEGACY hebben de mogelijkheid zich te presenteren met een aantal afbeeldingen van hun werk met beamer, waarbij zij een kijkje geven in hun keuken. 14.00 uur Workshop 'de kracht van storytelling' door Hester Macrander, opgeleid als theaterregisseur, theaterdocent en docent Nederlands. Tevens internationaal gecertificeerd trainer in Verbindende Communicatie. Alles wat zij doet is een combinatie van taal en theater, gedrag en communicatie! 'De kracht van ’storytelling’. Mensen vertellen verhalen. Wat we hebben beleefd, onze realiteit, krijgt betekenis in een verhaal. Door dit met een ander te delen, vergroot je de betekenis en kan je ook bijdragen aan het welzijn van anderen. Misschien is het verhaal troostrijk voor hen, of amusant, of spannend. Door het vaker te vertellen wordt het steeds meer een verhaal op zichzelf. Wat ooit waar was, raakt verder uit het zicht. Het verhaal wordt een verhaal op zichzelf. Daarmee wordt het feitelijk kunst. Deze middag gaan we oefenen met: van kleine anekdotes betekenisvolle verhalen maken, die steeds verder los komen van de realiteit. De werkelijkheid doet er uiteindelijk niet toe. Het gaat om een betekenisvol verhaal. 16.00 uur Borrel Kosten voor deelname: Brunch 2,50 euro per persoon Workshop 2,50 euro per persoon Wil je deelnemen aan deze dag of een deel daarvan, maak dan gebruik van onderstaand contactformulier er zijn nog plaatsen beschikbaar! Informatie over kunstproject OUR LEGACY is te zien en te lezen via: https://www.dekunstpraktijk.nl/blog-artproject-our-legacy.html Informatie over START’19, het wereldwijde feest voor de eigentijdse drie-dimensionale kunst op zondag 27 januari 2019, georganiseerd door Sculpture Network is te zien en te lezen via https://sculpture-network.org/en/start19 Met mijn beste wensen voor het Nieuwe Jaar! Vriendelijke groet, Aurelia van der Burght |
|
OUR LEGACY III
Jef Bertels, Hetty de Boer-Blonk, Ine ter Bogt, Aurelia van der Burght, Lidwina Charpentier, Marifey, Fred Geven, Julia Gubitz, Loek Hambeukers, Geoff Salmon, Margit Rijnaard, Roos Terra, Anne-marie van den Thillart, Maria de Vet, Carine Weve, Cindy van Woudenberg
Jef Bertels, Hetty de Boer-Blonk, Ine ter Bogt, Aurelia van der Burght, Lidwina Charpentier, Marifey, Fred Geven, Julia Gubitz, Loek Hambeukers, Geoff Salmon, Margit Rijnaard, Roos Terra, Anne-marie van den Thillart, Maria de Vet, Carine Weve, Cindy van Woudenberg
Galaxie, detail
Jef Bertels
'Heel mijn leven heb ik een onweerstaanbare drang gevoeld om te tekenen en te schilderen. Daarnaast ben ik zowel geïnteresseerd in fantasie als in wetenschap en werd ik als kind reeds gestimuleerd door de boekencollectie van mijn vader, met de klassiekers uit de sciencefictionliteratuur. Handgemaakte complexe afbeeldingen vormen een goed medium om deze passies uit te drukken. Ze staan me toe vreemde werelden uit te beelden en een avontuurlijke sfeer op te roepen, zonder concrete verhalen te moeten uitwerken. U mag deze beelden vrij interpreteren. Wanneer minstens één van mijn werken aanleiding geeft tot een boeiend gesprek of avontuurlijke dromerijen, beschouw ik mijn bestaan als gerechtvaardigd. . . . . . ' Uit: JEF BERTELS alledaagse geheimen van een universum 
Heritage . . . . . . . 'Silence', detail
Hetty de Boer-Blonk
Ze komen me tegemoet. Ik herken ze. Die ene aangespoelde steen uit de rivier. Het kronkelige stuk hout, aangetast en meegevoerd door de zee. Het verroeste oude ijzer, schroot, restanten van de mens. Ze komen ergens vandaan, van ver of dichtbij, maar altijd met een verhaal, een lang vergeten verleden. Zon, zand, wind en regen laten hun sporen achter en verworden tot structuren en kleuren door geen mens na te maken. Ze tonen me de betrekkelijkheid van het leven. Ze tonen me dat niets blijvend is en dat het ‘imperfecte’ ontzettend mooi kan zijn. Ik neem ze mee, geef ze een nieuw leven, voor zo lang het duurt. 
detail Full Head
Ine ter Bogt
Vorm, symboliek en sfeer zijn belangrijke elementen in het werk van Ine ter Bogt. Het leven op zich, het dagelijkse bestaan vormt een belangrijke inspiratiebron. Het werk is het resultaat van een voortdurende ontdekkingstocht naar de juiste balans tussen vlakvormen, beweging en lijnenspel, geleid door persoonlijke ervaringen, emoties en intuïtie. De schilderijen staan vrijwel nooit op zichzelf maar maken vaak onderdeel uit van een geheel. Ze versterken elkaar en het werk krijgt hierdoor een monumentaal karakter. Full Head gaat over de ontzettende enerverende periode van de afgelopen drie jaar. Beelden van verlies, gebeurtenissen, ervaringen, delen, eenzaamheid, verbondenheid, verwerken, verantwoordelijkheid, afgesloten wegen, nieuwe wegen. De overvloed aan beelden en prikkels, continue in het leven van elke dag. Wat kun je er nog aan toevoegen? Ik ben de beelden gaan verzamelen. Alles bij elkaar, te veel, te vol, maar symbool voor de hectiek van de laatste jaren. Ik ga het geheel weer in stukjes delen, de blik fixeren op 1 klein stukje, beetje bij beetje verwerken, maar ook de rust vinden. Isoleren. In kleine stukjes ga ik het uitdelen, d.m.v. geplastificeerde details van het werk. 
Roots, detail
Aurelia van der Burght
In haar grote schilderingen in acryl op papier van lompen, is het niet duidelijk wat er nu echt te zien is. 'Daar gaat het juist om', aldus Aurelia, 'vaak wordt iets pas aan je duidelijk na verloop van tijd, aanvankelijk heb je geen idee waar naar je kijkt of wat er aan de hand is. . . . . ' |
Haar'Tas - foto Jaap Joris Vens
Lidwina Charpentier
'Gezien vanuit mijn familie geschiedenis van vaders kant is verzamelen een notoire behoefte. Het doet me denken aan de ‘tantes’ die een huis hadden wat vol zat met verzamelingen tot en met het kleinste stukje papier. Alle oude portemonnaies met daarin de bonnetjes omwikkeld met een klein stukje draad. Dat ging dan per 10. Zo zijn er vele verhalen over de verzamelingen. Een in het bijzonder is de kamer die “ de geest van het vaderhuis” werd genoemd’. Daarin werden alle over-geërfde objecten uit de familie bewaard. Zelf heb ik ook mijn kleine vitrine die ik de geest van het vaderhuis heb genoemd. Zelf ben ik ook een verzamelaar en kan maar moeilijk iets weggooien om dat het nog wel eens van pas kan komen in een werk. Daarbij zijn herinneringen ook belangrijk. Daarom is opruimen ook zo lastig. Alle herinneringen komen met het aanraken van het voorwerp weer boven. Ik kan me herinneren dat ik vroeger vooral gek was op doosjes!' Met Haar’Tas laat Lidwina de vrouwelijkheid, de erotiek en de mogelijke afschuw zien. Lidwina: 'het verzamelen van haar bij kappers in Den Bosch is als een archeoloog om in de lagen van haar een mooie kleur, lengte of krul te vinden. Wanneer ik de tas vasthoud omarm ik de hele wereld als het ware. Het haar is een intiem materiaal, welke de hele geschiedenis van een persoon heeft meegemaakt'. 
Moederschip
Marifey
Marifey creëert fantastische keramische 'ruimteschepen', die ons van het ene universum naar het andere kunnen vervoeren. Vloten van ruimteschepen met moederschip, voorraadschip en verkenners. Schepen gemaakt in gedraaid steengoed, tonen menselijke handelingen van voorouders om ons eraan te herinneren waar we vandaan komen. Marifey nodig je uit je te laten meevoeren langs de Melkweg, naar de mooiste reis in je verbeelding. In haar schatbewaarders zou je je herinneringen kunnen opslaan. 
reservoir
Loek Hambeukers
tijd bleekt de kleur en breekt de vorm en begroeit ze met kleine organismen zodat we uiteindelijk niet meer weten of het de kleur, de vorm of de organismen zijn die ons hart herkent 
Voor later, detail
Fred Geven
Voor wie na mij komt wil ik mooie dingen nalaten: Schilderijen en beelden die mijn verwondering over de natuur en het leven laten zien. Door mij geplante bomen en een mooie tuin. Mijn droom over evenwicht, respect voor de aarde en de medemens. Mijn installatie ‘voor later’ is een mooie verzameling van lelijk afval; stukken visserstouw en -net en andere stukken plastic bewaard in eigentijdse ‘doliums’. Het plastic heb ik gevonden op het strand, de metalen ‘potten’ waren afgedankt op straat beland en in de kringloopwinkel. Met zijn allen schepen we het nageslacht op met onze welvaartsresten. Als onze ‘beschaving’ ooit wordt opgegraven zijn het geen houten palen, potscherven en botten die het beeld vormen maar plastic, asbest, kern- en drugsafval. |
Contained, detail
Geoff Salmon
Gebouwen en gereedschappen verliezen hun functie en betekenis wanneer de tijd verandert, zodat niemand weet waarvoor ze zijn gebruikt. Zo verandert de functie van industriële gebouwen met elke generatie. Je kunt het gereedschap weggooien en de gebouwen afbreken en zeggen dat ze nutteloos zijn. Maar we moeten ons industriële en historische verleden behouden voor toekomstige generaties. Door het te bewaren benadrukken we het belang van de plaats zelf en zijn plaats in de toekomst. Gebouwen zijn een blijvende erfenis. 
still uit film
Anne-marie van den Thillart
Voor de expositie OUR LEGACY III heeft Anne-marie een film gemaakt over het natuurgebied 'De Geelders' tussen Liempde en Boxtel. In de 15e eeuw stond dit gebied bekend als 'Gheerlaer'. 'Ik ben gefascineerd geraakt door dit gebied, het doet mij denken aan hoe een oerbos eruit moet hebben gezien. Dat het gebied verwaarloosd is maakt het bos authentieker dan veel andere bossen en daarmee des te meer tot waardevol erfgoed'. Twee seizoenen heeft Anne-marie daar rondgezworven. De tekstregels in de film komen uit het eeuwenoude hofgedicht van Jacob Westerbaen uit het jaar 1654. Hij gebruikte als hoofdpersoon in het gedicht het landgoed zelf. In de regels die zij in de film gebruikt is de Hij-figuur het bos zelf. 
Who knows where the time goes, detail
Maria de Vet
Maria heeft zich de laatste jaren toegelegd op het samenstellen van beelden op digitale wijze. Door manipulatie van eigen geschilderd werk, foto’s en afbeeldingen van vrouwen en dierfiguren zowel in de kunst door de eeuwen heen als tegenwoordig in de massamedia, ontstaat er een geheel eigen verhaal, een fascinerende fantasiewereld, die door het werken in talloze lagen langzaam tevoorschijn komt. 
Breath, part of
Cindy van Woudenberg
'Breath' wil aandacht vragen voor onze ademhaling, iets wat we in het leven als eerste en als laatste doen. De kwaliteit van de lucht die we inademen. De meditatieve waarde van onze ademhalingen. De ademingen van onze voorouders en de ademingen van de toekomstige generaties. In deze installatie hangen achtenvijftig ademhalingen in een circulaire vorm. Op elk rijstpapier is een ademhaling geschilderd, bestaande uit een inademing en een uitademing. Elke ademhaling wordt beïnvloed door de voorgaande ademhaling. Dit werpt vragen op 'Waar begint de ademhaling en waar eindigt deze? Is er wel een begin of einde? Of zijn alle ademhalingen een doorgaande beweging, zijn alle ademhalingen van onze aarde een continue circulaire beweging?' |
Restgebieden, detail
Margit Rijnaard
Steeds terugkerende elementen uit de alledaagse werkelijkheid die een rol spelen in mijn werk zijn ordening en chaos, plattegronden, verbeelding van ruimte, suggestie van ruimtelijkheid, ruimte en omgeving, menselijke constructies, natuur, licht en reflectie, grenzen, kustlijnen. Het zichtbaar en voelbaar maken van deze elementen in of door middel van gelaagdheid ligt ten grondslag aan zowel mijn autonome- als mijn opdrachtgebonden werk. Het rest-/kaartmateriaal van een uitgesneden 'Atlas de gehele Aarde' (2002) heb ik op losse kaarten samengevoegd tot nieuwe grens-loze gebieden waarin kenmerken/eigenschappen nog wel herkenbaar zijn maar niet meer compleet als afzonderlijke topografische gebieden. Door herverdeling van de kartonnen kaarten ontstaat een nieuwe wereldkaart of suggestie van een wereldkaart, die door toevoeging of weglating aan verandering onderhevig kan zijn, een 'nieuwe wereld'. 
Brandnetel 2, detail
Roos Terra
De natuur is altijd aanwezig in haar werk. Ze staat bekend om haar nature prints: prenten waarbij planten worden gebruikt om een beeld mee te creëren. Het werken met planten brengt haar in contact met het seizoen, met de vorm, kleur en geur van de planten. De afdruk is voor haar een verstilling van de tijd en een verbeelding van een ervaring. Als er in de winter geen planten zijn, dan werkt Roos met het thema wolken. Met haar werk wil Roos de binnenmens in contact brengen met de natuur. Ze wil je inspireren te blijven kijken naar dat wat je al kent en je bewegen zoveel mogelijk buiten te zijn. 
Everything under control #2
Carine Weve Over haar visuele essays zegt Carine: 'Zou het mij gegeven zijn om één herinnering uit mijn aardse bestaan mee te nemen in de eeuwigheid, dan is het deze: 1994. Kreta. De Lefka Ori, ofwel het Witte Gebergte. Een tweedaagse wandeltocht, ver boven de boomgrens. Hitte. Stilte. Verlatenheid. Niets anders dan wit gesteente, schitterend in de zon. Op de tweede dag ontwaar ik op een richel aan een rotswand honderden kleine, hoornvormige schelpjes. Nog geen 2 centimeter hoog. Zij aan zij staan ze fier overeind in het gesteente. Op dat moment word ik verpletterd door het besef me zowel op 2000 meter hoogte te bevinden, als op de bodem van de Middellandse zee. Me zowel in het hier en nu te bevinden, als miljoenen jaren terug. Het bijkomende diepe besef van mijn nietigheid was eerder bevrijdend dan beangstigend. Als het bestaan nu ophoudt, zo dacht ik, is het goed. Méér is er niet.' 
Julia Gubitz
uit de serie 'Kennung' keramische objecten met accenten in glas |
impressie opening OUR LEGACY III, zondag 9 december 2018
|
Persbericht
Cementen archieven, papieren ademhalingen, keramische ruimteschepen, reservoirs in brons, handtassen welig gevuld met haar, futuristische schilderingen, het is een greep uit de diversiteit aan kunstwerken tijdens deze derde editie van expositie OUR LEGACY. Zondag 9 december 15.00 uur verricht kunstscanner Ben van Os de opening. Hij laat dan zijn licht schijnen over het beeldend werk van de zestien kunstenaars die deelnemen aan deze expositie. Ging de aandacht tijdens de eerste twee afleveringen van OUR LEGACY uit naar jonge kunstenaars, pas beginnend en een paar jaar werkend, in deze laatste presentatie ligt de focus op kunstenaars die al jaren aan de weg timmeren. Dit kunstproject is voortgekomen uit het denken over de archeologische opgravingen in Zilverackers – gemeente Veldhoven – waarbij voorwerpen zijn gevonden uit de Romeinse tijd, waaronder twee dolia. Dit zijn aardewerken bolvormige vaten, destijds gebruikt als bewaarplek. Dit dolium en haar eigenschappen fungeert als uitgangspunt én als verbindend element tussen het verleden en de toekomst. Als titel voor de exposities is gekozen voor ‘OUR LEGACY’ verwijzend naar de opgravingen van de dolia én wat wijzelf achterlaten aan de volgende generatie. De getoonde kunstwerken in galerie en bed&breakfast dragen de eigenschappen van de dolium in zich zoals bewaren, verzamelen, opslaan en delen. Verder richt het beeldend werk zich op huidige maatschappelijke -en sociale omstandigheden en is gericht op de toekomst. OUR LEGACY III Deelnemende kunstenaars Jef Bertels, Hetty de Boer-Blonk, Ine ter Bogt, Aurelia van der Burght, Lidwina Charpentier, Marifey, Fred Geven, Julia Gubitz, Loek Hambeukers, Geoff Salmon, Margit Rijnaard, Roos Terra, Anne-marie van den Thillart, Maria de Vet, Carine Weve, Cindy van Woudenberg Opening door Ben van Os, kunst-scanner Te zien t/m zondag 27 januari 2019 Openingstijden: Alle dagen van de week na afspraak én do, vr, zo 13.00 – 17.00 uur De Kunstpraktijk – galerie, bed&breakfast, atelier – Dorpstraat 6A, 5504 HH Veldhoven www.dekunstpraktijk.nl T / 040-2904782, 06-53602704 |
|
|
|
|
< Fimpje
Tijdens de opening van OUR LEGACY II het zagen van een stuk hout uit de Romeinse tijd - afkomstig van een waterput uit die periode - door een van de belangstellenden voor dit kunstproject van de kunstenaars. Daarbij wordt dit bijzondere hout door hen uitgeleend onder vastgelegde voorwaarden. Zij beogen onder meer daarmee zo veel mogelijk mensen te laten genieten van dit bijzondere hout ! Ook historisch hout een tijdje in huis? Of wil je het een aantal weken als docent gebruiken? Of heb je andere plannen? Kom dan naar de galerie van De Kunstpraktijk en neem deel aan dit fantastische project ! |
tijdens opening OUR LEGACY II, zondag 21 oktober 2018
|
De Kunstpraktijk nodigt u van harte uit aanwezig te zijn zondag 21 oktober 2018, 15.00 uur
tijdens de opening van de tweede editie van de expositie OUR LEGACY Een tentoonstelling met beeldend werk van Fatima Beker, Meike Kurella, Dagmar Marent, Max van de Meulengraaf, Esther Schaminée, Kevin de Vries Opening in de vorm van een lezing door archeoloog drs. Fokko Kortlang In Veldhoven zijn bij archeologisch onderzoek ruim veertig waterputten uit de IJzertijd, Romeinse tijd en Middeleeuwen gevonden. Eeuwenlang is het hout bewaard gebleven onder natuurlijke omstandigheden. Door het opgraven is de natuurlijke conservatie verbroken. Het opgraven als handeling wordt ingezet om meer te weten te komen over het verleden, maar door het opgraven zelf gaat tevens informatie verloren. Tijdens OUR LEGACY II laten de zes pas afgestudeerde kunstenaars verschillende vragen omtrent dit dilemma zien. Wat is de waarde van het verkrijgen van informatie tegenover het verliezen van informatie? Hoe kan verlies van informatie voorkomen worden; hoe kunnen we conserveren? En, wat is de waarde daarvan, zeker gezien de kosten en moeite die hieraan zijn verbonden. Daarnaast komen deze beeldend kunstenaars samen rondom gevonden archeologisch hout dat afgelopen winter beschikbaar is gesteld aan kunstenaars en andere belangstellenden door de gemeente Veldhoven. Voor deze zes kunstenaars voelt dit hout als waardevol en kostbaar; het vraagt om nauwgezet bekeken en vooral om niet bewerkt te worden. Daarentegen is er dusdanig veel hout opgeslagen in verschillende archeologische depots dat het voor instanties niet waardevol genoeg is om nog meer hout te conserveren. Hoe gaan deze kunstenaars daar als makers mee om? Wat betekent het om met dit materiaal te werken? De kunstenaars die tijdens deze editie van OUR LEGACY bij De Kunstpraktijk voor het voetlicht treden maakten deel uit van C-section The Musical, een collectief van studenten van het volledige studiejaar beeldende kunst aan de academie AKV|St.Joost, Breda. Met succes is deze groep studenten zomer 2018 afgestudeerd en ontving hiervoor de Sint Joostpenning ! Openingstijden De Kunstpraktijk: alle dagen van de week na afspraak én do, vr, zo 13.00—17.00 uur OUR LEGACY II is te zien in galerie en bed&breakfast tot zondag 2 december 2018 |
Fatima Beker
Vanuit het nalatenschap stelt Fatima met haar werk vragen over de natuur en het behoudt hiervan. Kunnen we ons steeds weer aanpassen aan de omstandigheden die we zelf creëren? Creëren we daarmee een nieuwe realiteit? Meike Kurella Meike streeft een open samenleving na, waarin de dialoog met elkaar centraal staat. Onbegrip ziet zij niet als een drempel, maar veel meer als een motivatie om met elkaar in gesprek te gaan. Daarom creëert zij als maker mogelijkheden tot dialoog en onderzoekt zij middelen om problemen en meningsverschillen bespreekbaar te maken. Dagmar Marent De principes die Dagmar hanteert en bevraagt, zijn die van de schilderkunst. Ze licht specifieke principes uit. Het behandelen of ontleden van een schilderij geeft haar het gevoel dat ze haar schilderijen als patiënten kan zien. Wat ze direct kan waarnemen tijdens het schilderen zijn de afgeleiden of residu’s van het proces: tijdelijke uitkomsten van handelingen. Restaureren is voor haar de methode om een (schijnbare) oorsprong weer terug te krijgen, deze behandeling zegt veel over de waarde die wij aan een werk toekennen. |
Max van den Meulengraaf en Esther Schaminée Het werk van Max onderzoekt hoe materialiteit de maker beïnvloedt en andersom. Met ambachtelijke technieken is Max nieuwsgierig op zoek naar de eigenschappen van keramisch materiaal. Het werk van Esther bevindt zich op het ‘grensgebied’ van kunst en wetenschap; daar waar ze elkaar (on)opgemerkt raken. Esther stelt dat een feit altijd wat toevallig is, en toont daarmee de kwaliteiten van kwetsbaarheid en twijfel. Voor 'Our Legacy II' vertrekken Max en Esther vanuit het proces van fossilisatie. De tweestrijd van het behouden (morfologische details) en het verliezen (chemische compositie) is iets wat hen beiden fascineert. Samen hebben ze gunstige omgevingsfactoren ontwikkeld voor toekomstige fossielen. Kevin de Vries De opgegraven ontdekkingen in de Zilverackers, waaronder enkele dolia, laten zien dat de handeling 'bewaren; bewaard zijn' slechts een tijdelijke staat van zijn is. Objecten worden uit de grond gehaald en in sommige gevallen daardoor sterker blootgesteld aan verval. De dolia kenden eenzelfde proces van bewaren, maar functioneel: etenswaren werden in de dolia zo goed mogelijk afgesloten zodat het langere tijd bewaard kon worden. Middels vacumeren (een moderne manier van conserveren van etenswaren) van 'onbenullige voorwerpen' wilt Kevin de waarde van het geconserveerde bevragen. Zo was het Romeinse hout dat nu als waardevol wordt gezien, zo'n 2000 jaar geleden ook 'gewoon' hout. |
|
tijdens inrichten OUR LEGACY II
|
|
zondag 9 september 2018
OUR LEGACY I openingswoord door dichter / kunstenaar Huib Fens |
|
Dames en heren,
dit wordt een korte inleiding op de tentoonstelling OUR LEGACY, van Tessa van Helden en Robin Gerris, de eerste van een reeks die is georganiseerd naar aanleiding van Romeinse opgravingen die in de afgelopen jaren zijn gedaan hier in Veldhoven. Ik herinner me het begin van de opgravingen, dat was kort voordat de adviescommissie Beeldende Kunst Veldhoven wegens bezuinigingen werd opgeheven. Een betreurenswaardige beslissing. Gewaarwording Een van de zegeningen van het docentschap aan een kunstvakopleiding is dat je af en toe uitzonderlijke talenten mag begeleiden. Tot die talenten behoorden Tessa en Robin. Elk jaar stromen tientallen jonge mensen een kunstopleiding aan de voorkant binnen en aan de achterkant uit. Van alle studenten die je in de loop van de jaren ziet passeren blijft een beperkt aantal in je geheugen achter. Dat zijn doorgaans de meest getalenteerden en de grootste etterbakken. Het mooiste dat je kan overkomen, en dat is geen alledaagse gebeurtenis, is dat je tijdens de opleiding, meestal ergens in de laatste twee jaar, kunstenaars geboren ziet worden uit studenten. Dat moment herken je onmiddellijk. Er verandert iets in de blik, in de houding, in de manier van praten. Het is een ontroerende gewaarwording die een emotie losmaakt die enigszins in de buurt komt van een fysieke geboorte. Vanaf dat moment weet ik dat ik niet meer met een student spreek, maar met een collega. Bij beiden, Robin en Tessa, heb ik het mee mogen maken. Daarom ben ik blij dat ik hier sta. Identifiactie Ter voorbereiding van deze opening heb ik met Robin gesproken, en met Tessa, door omstandigheden gedwongen, gemaild. Ik zal niet te lang praten want je komt niet naar een opening om een lezing aan te horen. Wel wil ik even ingaan op het werk van beide kunstenaars, zonder u als kijker het gras voor de voeten weg te maaien. Het werk van Tessa van Helden en Robin Gerris toont een zichtbare verwantschap, maar ook duidelijke verschillen in benadering van hun uitgangspunt. Het gebruik van oude foto’s als bron zegt lang niet alles. Kunstenaars willen niet alleen werk maken, ze willen ook dat het gezien wordt. Kunst is een vorm van communicatie. Als het zo is dat een kunstenaar de werkelijkheid opnieuw definieert, of naar zijn eigen werkelijkheid herschept, dan zijn daar verschillende voorwaarden aan verbonden. Die voorwaarden zeggen niet of de kunst goed of slecht is, maar wel of het werk geloofwaardig is, en of het kan communiceren met de toeschouwer. Een van die voorwaarden is identificatie. Een bezoeker van een tentoonstelling moet zich kunnen identificeren met het getoonde werk. Hij moet er zijn eigen idee over kunnen vormen, er zijn eigen gedachten en herinneringen in kunnen stoppen, en het verbinden aan gevoelens die hij heeft, of aan gebeurtenissen uit zijn eigen leven. Om de identificatie van een toeschouwer met een kunstwerk mogelijk te maken, moet eerst al de kunstenaar zelf zich kunnen identificeren met zijn bronmateriaal én zijn onderwerp. Hij moet er ‘iets mee hebben’. Zijn uitgangspunt, zijn onderwerp, zijn werkwijze, kunnen niet willekeurig zijn: er moet een innerlijke noodzaak achter zitten. Die betrokkenheid, die levensnoodzaak voelt de toeschouwer ook. Maar evengoed voelt die het ook als dat allemaal afwezig is. |
Werkwijze Toegepast op het werk van Robin en Tessa dringt zich onmiddellijk de vraag op waarom ze voor hun werk oude foto’s gebruiken en wat de keuze van de specifieke foto’s bepaalt. Wat de oude foto’s betreft, hebben ze het beiden over een wereld die verdwenen is, die eenvoud, helderheid en harmonie uitstraalt. Een ideaalbeeld van een wereld die ooit bestaan heeft. Dat die wereld in werkelijkheid hoogstwaarschijnlijk niet zo ideaal en harmonieus was, weten ze allebei dondersgoed, maar dat doet er niet toe. Het is belangrijker welk beeld wordt opgeroepen. Als het gaat om de specifieke selectie van de foto’s, heeft Robin het over een intuïtieve herkenning, een niet te beredeneren verwantschap. De ene foto raakt hem, ontroert hem, een aantal andere niet. Tessa spreekt van een familiaire herkenning, ze zoekt beelden die haar bekend voor lijken te komen. Dat zou ze ook het liefst bij haar toeschouwers veroorzaken. Hun werkwijze om hun doel te bereiken, verschilt wezenlijk. Robin gaat zijn onderwerpen, zijn uitgekozen foto, harder te lijf dan Tessa. Zij wil, door haar bewerkingen, er dichterbij in de buurt blijven, het vergankelijke benadrukken, de foto, en de wereld die zij ons daarin wil laten zien, een nieuwe waarde toekennen, terwijl Robin, in het proces van het beschadigen en soms vernietigen van de oorspronkelijke foto, zodoende ruimte schept om de betekenis, de inhoud van zijn eigen beelden op te zoeken en uit te werken. Bij beiden hoeft de keuze van de foto niet verantwoord te worden. Die is belangrijk, maar ook niet meer dan het startpunt van een intensief verbeeldingsproces dat leidt tot nieuwe, zelfstandige beelden die zich los hebben gemaakt van de oorspronkelijke foto. Tot beelden die op zichzelf kunnen staan, een eigen karakter en uiterlijk hebben. De galerie hangt er vol mee. Het werk van Tessa en Robin belicht op een bijzondere manier hoe kunstenaars om kunnen gaan met erfgoed. Hoe ze in staat zijn uitgangspunten die niet van henzelf zijn, maar van een vaak onbekende ander, te annexeren en op een eigen manier om te werken tot persoonlijke beelden die alles zeggen over henzelf. Over wie ze zijn, hoe ze denken. Zoals kinderen iets laten zien van hun ouders, uiterlijk en innerlijk. Ik hoop dat u er net zo van kan genieten als ik dat al gedaan heb, dat u de tijd en ruimte zult nemen om de beelden binnen te laten komen en er uw eigen aanknopingspunten in te zoeken. Huib Fens |
|
opbouw OUR LEGACY I
augustus/september 2018 |
tijdens inrichten OUR LEGACY I
|
projectbeschrijving OUR LEGACY
|
De Kunstpraktijk all rights reserved © 2018, Aurelia van der Burght
|